Ukraina jest tylko pretekstem

Spadamy, bo Ukraina, bo Krym, bo Putin. Im dalej od Ukrainy, tym lepiej na giełdach. Innymi słowy, Ukraina stała się chłopcem do bicia, łatwym i prostym uzasadnieniem spadków na giełdach. Czy słusznie? Odpowiem jak rasowy analityk - I tak i nie :) Bez wątpienia wydarzenia u naszego wschodniego sąsiada mają wpływ na decyzje inwestorów, ale w tym konkretnym przypadku, nie są głównym czynnikiem wpływającym na rynki. Niedźwiedzie, które czaiły się w ukryciu przez kilka lat, zwietrzyły okazję do ataku. W żółto-niebieskim przebraniu zaatakowały karnety zleceń. Jeżeli zaczyna się bessa, to za kilka lat będziemy mówić, że zaczęło się na Majdanie. To nieprawda. Zaczęło się, bo zacząć się musiało. Cykle są nieubłagane.

Amerykanie żyją jak zwykle w swoim świecie i radośnie biją nowe rekordy. Wspomagają ich w tym Francuzi. Niemcy zaczynają podchodzić do tematu nieco bardziej pragmatycznie i oddalają się od swoich rekordów, podobnie jak Brytyjczycy. I sądzę, że tylko do tych krajów powinniśmy się odwoływać szukając analogii. Z innych światowych indeksów niewiele da się wyczytać. Brazylia, Chiny czy Węgry hossy nie widzieli od kilku lat. Japonia, Grecja i Hiszpania zaczęły rosnąć niedawno, ale z różnych powodów.

Patrząc na wspomniane wyżej główne indeksy, widać jak na dłoni, że czas już kończyć. Nie zapadać się pod ziemię, nie resetować system, ale po prostu przewietrzyć rynki z nadmiaru byków. Przesłanek jest już sporo i Ukraina jest tylko jednym z nich. Jest katalizatorem, przyspieszaczem tego, co nastać musiało. Ktoś może powiedzieć, ale jak to bessa, przecież hossy nawet nie było. Patrząc na lata 2002-2007, to faktycznie mieliśmy tylko odbicie zdechłego kota. Ale w dłuższej perspektywie nie było tak źle. Niektóre spółki wzrosły już ponad 1000% od 2009 roku. Jedyne pocieszenie jest takie, że skoro nie rośliśmy jak szaleni, to i bessa ma szansę być jedną z tych łagodnych.

Ale ale, coś mi tu nadal nie gra. Gospodarka PL przyspiesza, a właściwie przyspieszać zaczyna. To wszystko w atmosferze niskich stóp procentowych. Przecież to idealne warunki na hossę! Jak w takich warunkach zaczynać długoterminowy trend spadkowy? Wydaje się, że nie ma na to szans, prawda? No i właśnie to mnie martwi. Skoro ekonomiści są tacy pewni świetlanej przyszłości naszej gospodarki, to zapala się mi lampka ostrzegawcza. Co bowiem, jeżeli ten wzrost nie będzie taki, jaki się obecnie wydaje? Co jeżeli PKB wzrośnie w 2014 mniej niż wszyscy oczekują, a 2015 będzie gorszy od poprzednika? Może wzrost 2-3% PKB to wszystko, na co nas stać? Bez przemysłu, nowoczesnych technologii, z potężnym garbem biurokracji trudno o powrót do lat 2005-2007. Wtedy było miło, bo się na kredyt żyło, ale to się skończyło. Zdecydowanie wolałbym, aby Polska rozwijała się w tempie 5-6%. Aby stopy procentowe były nadal niskie, a inflacja pod kontrolą. Rynek wydaje się jednak dyskontować inny scenariusz.

Jeszcze jedno przyszło mi do głowy. Inflacja. Wszyscy są zgodni, że nam nie grozi. Podobnie jak w przypadku wzrostu PKB, owa zgodność mnie martwi. Może i szukam dziury w całym, ale... jeżeli bessa się zacznie, to gdzie powędruje kapitał? W obligacje? W napompowane surowce? Istnieje ryzyko, że w konsumpcję. Z punktu widzenia gospodarki to oczywiście dobrze, ale może to oznaczać raptowny wzrost inflacji. To z kolei pociągnie za sobą równie raptowny wzrost kosztów pieniądza, który pogłębi spadki na giełdach... No dobra, może trochę za bardzo kombinuję. Dość na dzisiaj...